Żywy Różaniec – wspólnota ludzi, którzy modlą się każdego dnia na Różańcu. Wspólnota jest podzielona na mniejsze grupy po 20 osób. Każdy członek wspólnoty odmawia codziennie przynajmniej jedną tajemnicę różańca. W ten sposób, w ciągu dnia odmawia różaniec. Modlitwa Żywego Różańca wspiera potrzeby całego Kościoła.
Wspólnota Żywego Różańca
Wspólnota Żywego Różańca założona przez Paulinę Jaricot (1799–1862) w Lyonie w roku 1826. Mając 20 lat Paulina angażuje się w działalność misyjną. Była ona bliskim współpracownikiem św. Jana Marii Vianeya proboszcza z Ars. Wspólnota Żywego Różańca została oficjalnie zatwierdzona i stale wspierana przez papieża Grzegorza XVI i uzyskała status kanoniczny dnia 27 stycznia 1832.
Wspólnota Żywego Różańca – nie jest czymś nowym w wierze, jest kontynuacją modlitwy Różańcowej, którą promował św. Dominik, i która została mu dana w objawieniu Matki Bożej.
Cel
Celem Żywego Różańca – uśmierzyć gniew Boga na grzeszny świat przez wstawiennictwo Matki Bożej, modlić się o Boże błogosławieństwo dla Kościoła i o ewangelizację oraz szerzenie wiary, aby przywrócić i pogłębić wiarę w sercach ludzi, sprzyjać nawróceniu grzeszników i wzmocnieniu Świętej Matki Kościoła.
Czas
O każdej porze dnia i nocy, w każdym miejscu. Członkowie Żywego Różańca mogą organizować spotkania modlitewne na wspólnej modlitwie, czytaniu Pisma Świętego, w celu omówienia kwestii wiary i zasady życia chrześcijańskiego i innych sprawach duchowych.