24 maja 2025 roku w Kościele Świętej Trójcy w Wińsku odbyło się wyjątkowe wydarzenie z okazji Dnia Matki, które na długo pozostanie w sercach uczestników. Wieczór pełen wzruszeń, muzyki i serdeczności zorganizowany został przez Panią Ewelinę Mytych,Gminny Ośrodek Kultury w Wińsku oraz Parafię w Wińsku, a wsparcia udzieliło Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe Drewnopak Sp. z o.o. z Wińska, za co składamy serdeczne podziękowania.
Uroczystość rozpoczęła się występem najmłodszych mieszkańców naszej gminy. Dzieci przygotowały dla Mam wzruszający program artystyczny – pełen piosenek, wierszy i ciepłych słów prosto z serca. Każdy uśmiech i oklaski były najlepszym dowodem na to, jak wiele znaczą te małe gesty miłości.
Kulminacyjnym punktem wieczoru był koncert gości z dalekiego Ekwadoru – zespołu Ruana Salasaka, który oczarował publiczność dźwiękami andyjskich instrumentów, energią i autentycznym południowoamerykańskim klimatem. Wnętrze kościoła rozbrzmiewało tradycyjną muzyką, która przeniosła nas w barwny świat kultury Ameryki Południowej.
Ten piękny wieczór był prawdziwym świętem dla wszystkich Mam – pełnym wdzięczności, uśmiechu i wspólnego świętowania. Dziękujemy wszystkim, którzy byli z nami tego dnia, a przede wszystkim – dziękujemy Wam, Mamy. To był Wasz dzień!
18 maja 2025 roku był wyjątkowym dniem dla naszej parafii w Wińsku. Aż 25 dzieci z klasy trzeciej po raz pierwszy w pełni uczestniczyło w Eucharystii, przyjmując Pierwszą Komunię Świętą.
Uroczystość odbyła się w kościele parafialnym, w obecności rodziców, chrzestnych, rodzin oraz całej wspólnoty. Kościół wypełniła radosna atmosfera, a dzieci – ubrane w eleganckie alby – z przejęciem i dumą przystępowały do sakramentu, który jest tak ważnym krokiem na drodze wiary.
Dziękujemy wszystkim, którzy zaangażowali się w przygotowanie tej pięknej uroczystości: katechetom, kapłanom, rodzicom oraz wszystkim, którzy towarzyszyli dzieciom duchowo i organizacyjnie. To był niezapomniany dzień, pełen wzruszeń, modlitwy i wspólnego świętowania.
Gratulujemy wszystkim dzieciom i ich rodzinom – niech ten dzień na długo pozostanie w Waszych sercach!
Habemus papam! Kardynałowie wybrali nowego papieża. O godz. 18.08 nad Watykanem pojawił się biały dym. Nowym papieżem został kard. Robert Prevost, który przybrał imię Leon XIV.
W drugi dzień świat Wielkanocy zmarł papież Franciszek. Z bólem i żalem po stracie Ojca Świętego uczestniczyliśmy w jego pogrzebie za pośrednictwem środków masowego przekazu.
Liturgia Wigilii Paschalnej to najważniejsza i najbardziej symboliczna celebracja w kalendarzu liturgicznym Kościoła katolickiego, która odbywa się w nocy z Wielkiej Soboty na Niedzielę Wielkanocną. Jest to moment przejścia Jezusa Chrystusa ze śmierci do życia, co stanowi fundament wiary chrześcijańskiej. Liturgia rozpoczyna się od poświęcenia ognia i zapalenia Paschału, symbolizującego Zmartwychwstałego Chrystusa, który przynosi światło w ciemności. Następuje Liturgia Słowa, podczas której odczytywane są fragmenty Pisma Świętego przypominające historię zbawienia, od stworzenia świata po zmartwychwstanie. Centralnym punktem jest Liturgia Chrzcielna, gdzie odnawia się przyrzeczenia chrzcielne, oraz Liturgia Eucharystyczna, pełna radości z triumfu życia nad śmiercią. Cała Wigilia Paschalna jest pełna symboliki i głębokiej duchowej refleksji, będąc czasem odnowienia wiary i nadziei.
Liturgia Wigilii Paschalnej rozpoczyna się od poświęcenia ognia i zapalenia paschału – dużej świecy symbolizującej Chrystusa Zmartwychwstałego, którego światło rozprasza mroki grzechu i śmierci. Podczas tej liturgii celebrans wnosi paschał do ciemnego kościoła, a wierni zapalają od niego swoje świece, co symbolizuje rozprzestrzenianie się światła Chrystusa w świecie.
Liturgia słowa jest szczególnie rozbudowana i składa się z kilku czytań ze Starego i Nowego Testamentu, które ukazują historię zbawienia. Każde czytanie przeplatane jest psalmem responsoryjnym, zakończone modlitwą kapłana. Rozpoczyna się od opisu stworzenia świata z Księgi Rodzaju, a następnie przechodzi przez kluczowe momenty historii Izraela, takie jak wyjście z Egiptu i przejście przez Morze Czerwone, aż po prorocze zapowiedzi nadejścia Mesjasza. Kulminacyjnym momentem jest odczytanie Ewangelii o Zmartwychwstaniu Pańskim, które wprowadza w radosne Alleluja, zwiastując zwycięstwo życia nad śmiercią. Ta głęboka refleksja nad historią zbawienia pozwala wiernym na nowo przeżyć tajemnicę paschalną i umocnić swoją wiarę.
Podczas liturgia chrztu świętego osoby przygotowujące się do chrztu, zwane katechumenami, zostają włączone w wspólnotę Kościoła przez sakrament chrztu. Jest to moment pełen symboliki, w którym odradzają się do nowego życia w Chrystusie, potwierdzając swoją wiarę i zobowiązując się do jej praktykowania. Liturgia chrztu świętego podczas Wigilii Paschalnej podkreśla głębokie znaczenie chrztu jako wejścia w życie pełne światła i nadziei, które przynosi Zmartwychwstanie Jezusa.
Po liturgii światła, liturgii słowa i liturgii chrzcielnej, zgromadzeni wierni przystępują do najważniejszej części mszy świętej, czyli eucharystii. To właśnie tutaj dokonuje się przemiana chleba i wina w ciało i krew Chrystusa, co jest centralnym punktem wiary katolickiej. W kontekście Wigilii Paschalnej, Eucharystia nabiera szczególnego znaczenia, jako że obchodzimy zmartwychwstanie Jezusa, które jest fundamentem chrześcijańskiej nadziei. Uczestnictwo w tej części liturgii jest wyrazem jedności z Chrystusem i wspólnotą wiernych, a także odnowieniem zobowiązań chrzcielnych, które wcześniej podczas liturgii zostały przypomniane.
Procesja rezyrekcyjna symbolizuje przejście z ciemności do światła, co jest metaforą Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Często odbywająca się w nocy lub wczesnym rankiem w Niedzielę Wielkanocną, jest ostatnim elementem tej liturgii. Podczas niej wierni, z zapalonymi świecami, wychodzą z kościoła, aby ogłosić światu radosną nowinę o Zmartwychwstaniu. Procesja ta jest wyrazem triumfu życia nad śmiercią i stanowi publiczne świadectwo wiary oraz radości ze zwycięstwa Chrystusa.
Wielka Sobota to dzień niezwykły w kalendarzu liturgicznym, pełen głębokiej refleksji i zadumy. To czas, kiedy kościoły wypełniają się ciszą, a wierni gromadzą się przy Bożym grobie, aby oddać hołd Jezusowi Chrystusowi, wspominając Jego mękę, śmierć i oczekując na cud zmartwychwstania. Adoracja przy Bożym grobie staje się momentem osobistej modlitwy, kontemplacji i duchowego skupienia. To chwila, w której każdy może zatrzymać się na moment, przemyśleć swoje życie, swoje relacje z Bogiem i z innymi ludźmi. W atmosferze pełnej spokoju i powagi, Wielka Sobota pozwala wiernym przygotować się na radość Niedzieli Wielkanocnej, kiedy to ciemność grobu zostanie rozświetlona światłem zmartwychwstania.
Święcenie pokarmów to ważna tradycja w polskiej kulturze, szczególnie podczas Świąt Wielkanocnych. Każdy z pokarmów w koszyczku ma swoje symboliczne znaczenie. Chleb jest symbolem ciała Chrystusa i przypomina o codziennym pożywieniu. Wędlina, zazwyczaj w postaci kiełbasy, symbolizuje bogactwo i obfitość domu. Sól jest symbolem oczyszczenia i trwałości, a także przypomina o konieczności przyprawiania życia miłością i uczciwością. Babka, jako słodkie ciasto, symbolizuje doskonałość i umiejętność dzielenia się radością. Baranek, często wykonany z cukru lub ciasta, jest symbolem zmartwychwstałego Chrystusa, który pokonał śmierć. Jajka symbolizują początek nowego życia i odrodzenie, a pisanki, czyli ozdobione jajka, są wyrazem sztuki i tradycji. Chrzan natomiast symbolizuje siłę fizyczną i zdrowie, a jego ostry smak przypomina o goryczy Męki Pańskiej. Wszystkie te elementy razem tworzą głęboką symbolikę odradzającego się życia i nadziei na przyszłość.
Wielki Piątek w wielu miejscowościach tego dnia odbywają się procesje drogi krzyżowej, które symbolicznie odtwarzają ostatnią drogę Chrystusa na Golgotę. Uczestnicy, niosąc krzyż, przemierzają ulice miejscowości, zatrzymując się przy stacjach drogi krzyżowej. Każda stacja to moment na modlitwę i medytację nad cierpieniem oraz znaczeniem ofiary Chrystusa. Procesja jest nie tylko aktem religijnym, ale również okazją do wspólnotowego przeżycia duchowego, jednoczącym wiernych w refleksji nad wartościami chrześcijańskimi.
Ten szczególny dzień jest jednym z najważniejszych dni w kalendarzu liturgicznym chrześcijaństwa, upamiętniającym mękę i śmierć Jezusa Chrystusa. W tym dniu Kościół katolicki nie odprawia Mszy Świętej, co jest wyrazem głębokiej żałoby i refleksji nad ofiarą Jezusa. Zamiast tego, odbywa się szczególna liturgia, która obejmuje Liturgię Słowa, Adorację Krzyża i Komunię Świętą. Centralnym punktem tej liturgii jest czytanie Męki Pańskiej, które ma na celu przypomnienie wiernym o cierpieniu Chrystusa dla zbawienia ludzkości. Adoracja Krzyża jest momentem, w którym wierni mogą oddać cześć krzyżowi, na którym Chrystus poniósł śmierć. Ten dzień skłania do refleksji nad miłością Boga oraz zachęca do dziękczynienia za dar odkupienia.
Jednym z wyrazistych symboli tego dnia jest obnażony ołtarz, który pozbawiony jest obrusu, świec i wszelkich ozdób. Ten gest symbolizuje ogołocenie Chrystusa z Jego godności i przygotowanie do ofiary.
Liturgia Słowa podczas tego dnia jest szczególnie poruszająca i składa się z kilku kluczowych elementów. Rozpoczyna się od czytania fragmentów z Księgi Izajasza, które prorokują o cierpiącym Słudze. Następnie śpiewany jest Psalm 31, który wyraża ufność w Boże miłosierdzie mimo przeciwności. Kolejny element to fragment Listu do Hebrajczyków, podkreślający wielkość kapłaństwa Chrystusa. Kulminacyjnym momentem Liturgii Słowa jest Męka Pańska według świętego Jana, która opisuje wydarzenia od pojmania Jezusa aż do Jego śmierci na krzyżu. Po odczytaniu Ewangelii następuje modlitwa powszechna, obejmująca intencje za Kościół, świat i wszystkich ludzi.
Kolejnym elementem tej liturgii jest adoracja krzyża, która stanowi okazję do osobistego wyrażenia szacunku i miłości wobec ofiary Chrystusa. Podczas adoracji wierni podchodzą do krzyża, aby oddać mu cześć poprzez przyklęknięcie lub pocałunek. Jest to chwila głębokiej refleksji nad znaczeniem krzyża jako symbolu zbawienia i miłości Boga do człowieka.
Ostatnim elementem Liturgii Wielkiego Piątku jest procesja do Grobu Pańskiego, która symbolizuje złożenie ciała Chrystusa do grobu. W wielu miejscowościach towarzyszy temu tradycja wystawiania warty przez strażaków i harcerzy. Ich obecność przy Grobie Pańskim jest wyrazem czci i oddania, a także służby dla społeczności. Strażacy i harcerze w swoich mundurach stoją na straży, tworząc podniosłą atmosferę oraz przypominając o wartościach takich jak odwaga, poświęcenie i wspólnota. Ta tradycja łączy pokolenia, podkreślając ciągłość wiary i tradycji.
